عشق یعنی وقتی که دستتو میگیرم... مطمئن باشم که از خوشی میمیرم... عشق یعنی وقتی که بی قرارت میشم... مطمئن باشم که تو میمونی پیشم... از صمیم قلبم با همه احساسم... پای تو موندم تا خودمو بشناسم... وقت دیدار تو زیر نور ماهه... ما دوتا خوشبختیم راهمون کوتاهه... تو ماه منی بتاب و بمون... دلم روشنه به آیندمون... چه آرامشی تو رفتارته... دلم تا ابد گرفتارته... عشق یعنی وقتی که دستتو میگیرم... مطمئن باشم که از خوشی میمیرم... عشق یعنی وقتی که بی قرارت میشم... مطمئن باشم که تو میمونی پیشم... عشــــــــــــق یعنی مرضیه.....
بیا با من دلم تنها ترین استنگاهت در دلم شور آفرین است مرا مستی دهد جام لبانتشراب بوسه ات گیرا ترین است ز یک دیدار پی بردی به حالم عجب درمن نگاهت نکته بین است سخن از عشق ومستی گوی با منسخن هایت برایم دلنشین استمرا در شعله ی عشقت بسوزان که رسم دوستداریها همین است نشان عشق را در چشم تو خواندمدلم چون کویی آیینه بین استبه من لطف گل مهتاب دادیتنت با عطر گلها همنشین استدوست را هم تو باش آغاز وپایان که عشق اولی وآخرینست....
وقتی زیادی دوسش داری..
حسود میشی...
حساس میشی...
چشم دیدن نگاهای بقیه رو نسبت بهش نداری...
چشم نداری ببینی به غیر از تو با بقیه هم حرف میزنه....
اینا همه از دوست داشتن زیاده اما ...
اون فکر میکنه دیوونه شدیو الکی بهش گیر میدی.
کاشکی میومدی مثل همیشه دستمو می گرفتی
تو این همه غم و درد و ماتم تو نجاتم می دادی
بعد از تو نازنینم نمی خوام
تو این دنیا بمونم مرضیه جونم
دوستت دارم..چرایش پای تو،
ممکنش کردم،محالش پای تو
میگریزی از من و احساس من
دل شکستن هم ،گناهش پای تو
آمدی آتش زدی بر جان من
درد بی درمان گرفتن هم،دوایش پای تو
من اسیرم در میان آن دو چشم
قفل زندان را شکستن هم،سزایش پای تو
سوختم،آتش گرفتم زین سبب
آب بر آتش نهادن هم جزایش پای تو
پای رفتن هم ندارم من،از کوی دلت
پا نهادن بر دل مست و خرابم پای تو...
از تنهایی گریزی نیست . . .
بگذار آغوشم برای همیشه یخ بزند . . .
نمیخواهم کسی شال . . .
گردن اضافی اش را دور گردن آدم برفی احساسم بیاندازد.
سلامتیه حرفایی که نه میشه اس ام اس کرد
نه تو چت تایپ کرد
نه میشه پای تلفن گفت
حرفایی که فقط مال وقتیه
که تو رو در آغوش دارم
در تلاطم آغوشت
احمقانه است شناگر ماهری بودن
در تو
تنها باید غرق شد . . .
رنگ پریدگی عکس هایم
از نبودن توست …
بیا، و یک رنگ و رویی
به زندگی ام بده!
می چکد عشق از بند بند انگشتانم
وقتی ریتم ناموزون زندگی را
با تو خوش می نوازم
زندگی مثل کلاف های سر در گم است …
هرچه میبافم تمام نمیشود این برزخ لعنتی ..!
انگار کسی آن طرف دیوارهای بلند،
جایی که من نمیبینم نخ ها را میکِشد و احساسم را نخکش میکند …
اتل متل گل یاس هدیه به تو یه الماس
کاش بدونی دل من بدون تو چه تنهاست
.
.
.
دقایقی تو زندگیت هست که دلت برای کسی اونقدر تنگ میشه که دلت میخواد اونو از تو رویات بیرون بکشی و توی دنیای واقعی با تمام وجوت بغلش کنی
.
.
.
دوستت دارم همین کفایت می کند
همین برای تحمل آنچه تحمل پذیر نیست کافی است
همین برای رد شدن از تمام دیوارها کافی است
دوستت دارم آری همین برای ادامه حیاتم کفایت می کند
بالاتر از عشق عادت است …
هیچگاه کسی را که به تو عادت کرده ” رها نکن “
تاریک باد…
خانه ی مردی که…
نمی جنگد برای زنی که دوستش دارد!
آغوش گرمم باش…
بگذار فراموش کنم لحظه هایى را که در سرماى بى کسى لرزیدم
